Themenbereich N

Themenbereich  N

Yenileme hücresi: Genellikle petek yüzeyinin ortasında bulunur. Bunlar daha sonra ana arı hücrelerine dönüştürülen yeni oluşturulmuş kuluçka hücreleridir. Böyle bir yeniden atama kurtçukların yaşamının üçüncü gününe kadar mümkündür. Yenileme hücreleri, bir kraliçe aniden öldüğünde ve koloninin hızla yeni bir kraliçe arıya ihtiyaç duyduğunda oluşturulur.

 

Nachschaffung: Ein Volk kann seine Königin verlieren. Das passiert auch in der Natur. Ein Volk ohne Königin wird nach einigen Wochen eingehen, da es an Nachwuchs mangelt. Es fehlt die Brut. Es gibt ein Verhalten der Arbeiterinnen, dass das Volk retten kann: die Nachschaffung.

Yumurtadan çıktıktan sonraki ilk üç günde döllenmiş larvanın gelişimi henüz kurulmamıştır. Bir işçiye ya da kraliçeye dönüşebilir. Larva gelişimi boyunca arı sütü suyuyla beslenirse kraliçe olur. Eğer bakıcı arılar üçüncü günden sonra besini bal ve polen karışımına dönüştürürse larva gelişerek işçiye dönüşür. Başarılı üremenin bir diğer ön koşulu da genç kraliçeyle çiftleşebilecek erkek arıların mevcut olmasıdır. Değiştirme yalnızca ilkbahar ve yaz aylarında yapılabilir.

Haben die Arbeiterinnen den Verlust der Königin festgestellt, so erweitern sie einige Brutzellen mit junger Brut zu Brutzellen für Königinnen. Da damit nicht ein Schwärmen vorbereitet wird, werden die deutlich größeren Brutzellen nicht als Schwarmzellen, sondern als Nachschaffungszellen bezeichnet.

Die Larven in den Nachschaffungszellen erhalten Weiselfuttersaft. Nach einer Larvenzeit von fünf Tagen verpuppen sich die Larven und die Zellen werden verdeckelt. Nach weiteren acht Tagen und Abschluss der Metamorphose schlüpft die erste Königin. Meist werden 5 bis 6 Nachschaffungszellen angelegt. Die schlupfreifen Königinnen in den verbliebenen Zellen werden entweder von der Königin oder den Arbeiterinnen getötet.

Sürgünleri oluştururken bu arı davranışından yararlanabiliriz. Yavru nuc'larda ve Fegling'de genç, üstü açık yavruların bulunduğu kuluçka petekleri mevcuttur. Erkek arıların çiftleşmeye müsait olması için yalnızca ilkbahar ve yaz aylarında sürgünler oluşturacağız. Sürgünleri bir araya getirirken peteklerde yavru yavruların bulunabilmesine dikkat etmeliyiz. Yenilerini yaratmak için arıların üç günden daha eski olmayan kalemlere veya larvalara ihtiyacı vardır.

 

Bardaklar: Arıcı genellikle petek kenarında küçük, yarım daire biçimli balmumu kapları keşfeder. İşçiler tarafından inşa edilmiş ve kraliçe tarafından bağışlanmıştır. Hücreler daha sonra kraliçe hücrelerine dönüştürülür.

 

Besin: Arıların besinleri büyük ölçüde polenden oluşur. Polen özellikle yüksek miktarda protein içerir ve bu nedenle şekerli nektar veya tatlı özsu için ideal bir tamamlayıcıdır.

 

Nassanoffdrüse: Im hinteren Teil des Hinterleibes der Biene befindet sich die Nassanoffdrüse, eine Duftdrüse. Hier produziert die Biene in mehr als 500 Duftzellen ein Pheromon, das als Erkennungs-zeichen des Volkes gilt und zugleich als Markierung von Futterstellen und Wasserstellen fungiert. Dieses Drüsensekret weist auch den Weg zurück zum Bienenstock.

 

Naturwabenbau: Die Bienen bauen alle ihre Waben im Naturwabenbau selber. Die Waben sind ihr Skelett und integraler Bestandteil des Bienenvolkes. Bei einer ökologischen Ausrichtung der Bienenhaltung liegt die Entscheidung für den Bau von Arbeiterinnen bzw. Drohnenzellen beim Bienenvolk. Wenn die Bienen ihre Waben frisch bauen sind sie schneeweiß, erst mit der Zeit, durch das bebrüten und begehen, bekommen sie eine gelbe bis am Ende schwarze Färbung

 

Nektar: (-wert) ist die Kohlenhydratnahrung der Bienen; er wird zu Honig veredelt, welcher als Wintervorrat dient: mit dem Nettarwert einer Pflanze wird angegeben, wie ergiebig sie für die Bienen ist (4=sehr gut bis 1=gering). Diese Stoffe werden Exkrete oder Sekrete genannt. Der Nektar ist ein solches Sekret und wird von den Pflanzen als Anlock- und Verköstigungsstoff ausgeschieden. Wie genau dieser Prozess erfolgt, ist nicht eindeutig geklärt. Es findet ein kontrollierter Prozess statt, da die Zusammensetzung und die Konzentration der Stoffe im Nektar vom Zellsaft abweichen können. Die Stoffe im Nektar stammen aus einer Drüsenzelle. Wobei die mengenmäßig größten Anteile, das sind die Zucker, einige Mineralien und das Wasser, über den Pflanzensaft an die Drüsenzelle geliefert werden. Die Zucker sind Rohrzucker (Saccharose), Fruchtzucker (Fruktose) und Traubenzucker (Glukose). Sie werden im Rahmen der Photosynthese produziert und gelangen über die Leitungsbahnen in die Blüten und die einzelnen Zellen.

Die einzelne Drüsenzelle kann noch eigene Stoffe hinzufügen. In den floralen Nektarien werden häufig Duftstoffe zugesetzt, um Blütenbesucher anzulocken. Aminosäuren werden vor allem in den extrafloralen Nektarien hinzugefügt, wo „dem Stammgast eine vollwertige Nahrung“ gereicht werden soll.

 

Nektarien: Die Drüsenzellen, die den Nektar der Pflanzen ausscheiden, sind die Nektarien. Sie liegen meistens in unmittelbarer Nähe der Blüten, können aber auch außerhalb davon angesiedelt sein. Nektarien in den Blattachseln oder Blattstielen beispielsweise nennt man deshalb auch extraflorale Nektarien, das an den Blüten florale Nektarium.

 

Nelkenöl: wird auf ein Tuch aufgetragen. Das Aroma entfaltet sich nach einiger Zeit, wenn dieses Tuch in ein verschließbares Glas aufgehoben wird. Das Nelkenöl bewirkt bei den Bienen das gleiche, wie beim Rauch. Die Bienen flüchten in die Honigwaben, nehmen Honig auf und machen sich startklar für eine Flucht. In diesem Zustand sind die Bienen abgelenkt und für den Imker ungefährlich.

 

Notfütterung: Bei zu geringer Wintereinfütterung oder zu schlechtem natürlichem Angebot im Frühjahr können zur Überlebenssicherung. Notfütterungen erforderlich werden.

 

Nosemosis: veya nonematoz: Orta bağırsakta arıyı zayıflatan ve uçmasını engelleyen bir spor hayvanı. Nosemosis çoğunlukla ilkbaharda görülür. Bu nedenle bahar tüketimi olarak da adlandırılır ve bal arılarının bulaşıcı bir bağırsak hastalığıdır. Patojenler, ışığı kıran oval kalıcı formlardaki burun sporlarıdır (tek hücreli parazitler, bunlar genellikle mantar olarak sınıflandırılan küçük spor hayvanlarıdır). Her arı kolonisinde gizlidirler. Çeşitli olumsuz faktörler bir araya geldiğinde patojenler arıların bağırsak duvarında kitlesel olarak çoğalır. Hastalık esas olarak uzun süreli kötü hava koşullarından sonra bile ilkbaharda ortaya çıkar.


Belirtileri: Kovanların üzerinde ve içinde, peteklerin üzerinde arı pisliği. Uçuş tahtasında kahverengi dışkı lekeleri var ve önünde kümeler halinde toplanmış arılar var. Ağır ölüm. Karınları şişmiş arılar. Arı kolonileri giderek zayıflıyor. Tetikleyici faktörler: Zayıf polen tedariği, yanlış konum (çok nemli, uygun olmayan konum, polen taşıyıcılarının olmaması). Özellikle ilkbaharda kolonilerde sık sık rahatsızlıklar olur. Tıkanmış veya çok küçük giriş delikleri. Yayılma: Kirli arı oluklarından, arıların avlanması yoluyla, dağılma yoluyla. Arıcı aracılığıyla - kirli ekipmanlarla, kirli peteklerin asılmasıyla, hasta kolonilerin sağlıklı kolonilerle birleştirilmesiyle. Önleme tedbirleri. Arı kolonilerini kurmak için doğru yeri seçin (çok cereyanlı, nemli değil, yeterli polen ve nektar temini garanti edilmelidir). Tek bir stand üzerinde çok fazla koloniyi bir araya toplamayın. Sadece yeterli polen ve yiyeceğe sahip güçlü koloniler kışlanır. Alanı nüfus yoğunluğuna göre ayarlayın. Hazırda bekletme modunda herhangi bir rahatsızlık yok. Hijyen: Kirli petekleri eritin. Kirlenmiş kovanları asetik asitle (`) kazıyın, ateşe verin veya dezenfekte edin. Ölü arıları çıkarın. İçme oluklarını temiz tutun.


Share by: